Το Μαρκόπουλο του χθες δεν είναι απλώς μια μνήμη και μια θύμηση όσων είχαν την καλή τύχη να το προλάβουν, αλλά ένας ουτοπικός τόπος, μια εποχή αθωότητος που έσβησε για πάντα.
Ένα κομμάτι του ουρανού στη γη που το έπνιξαν η κακώς νοούμενη «ανάπτυξη» και το μπετόν των εργολάβων της αντιπαροχής και των τσιμεντένιων σπιρτόκουτων που τα ονόμασαν, χάριν ευφημισμού, διαμερίσματα και πολυκατοικίες. Ο τόπος μας άλλαξε ραγδαία, από τη μια ημέρα στη άλλη. Και δεν εξελίχθηκε, όπως θα σπεύσουν κάποιοι κοντόφθαλμοι να πουν κοιτάζοντας μέσα από τα μυωπικά γυαλιά της ιδιοτέλειας και του προσωπικού τους συμφέροντος, αλλά χάλασε.
Χάλασε σαν περικαλλή βυζαντινή εκκλησία, χτισμένη με σπαράγματα μαρμάρων αρχαιοελληνικού ναού, που χέρια βέβηλα και ψυχές βάρβαρες κι άπιστες τον άφησαν να ρημάξει και να πέσει. Χάλασε όσο κι η ψυχή μας, που εγκατέλειψε την παιδική αθωότητα των αλλοτινών της χρόνων, τότε που όλο το χωριό ζούσε σαν μια οικογένεια βιώνοντας το συνεκτικό αίσθημα της συγγενείας και της αλληλεγγύης και προτίμησε να μεταλλαχθεί σε ψυχή μικροαστού, ανθρώπου δηλαδή που προτίμησε τον εαυτό του και θυσίασε τα πάντα στο προσωπικό του συμφέρον.
Για αυτόν τον λόγο και οι φωτογραφικές μνήμες μιας παρωχημένης εποχής, πιο ανιδιοτελούς και ανθρώπινης, γεμίζουν την ψυχή μας με νοσταλγία για έναν κόσμο που έφυγε ανεπιστρεπτί μαζί με τους ανθρώπους του, τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, ανθρώπους που ‘ήξεραν να ζουν χωρίς άγχος και να γερνάνε όμορφα, χωρίς να φοβούνται τον χρόνο και τον θάνατο.
Για αυτό και τότε οι γιαγιάδες ήταν στην εμφάνιση γιαγιάδες κι όχι αγχωμένες υπάρξεις που πάσχιζαν να μιμηθούν με βαψίματα και πλαστικές μια νιότη που πλέον δεν τους ανήκει. Ανθρώπους, που αν έβλεπαν το σημερινό Μαρκόπουλο πιθανώς να μην το αναγνώριζαν αφού δεν σεβασθήκαμε τη σύγχρονη και νεώτερη ιστορία του και δεν φροντίσαμε να σώσουμε ούτε καν τα εμβληματικά κτίρια του.
Καλό ταξίδι στη μνήμη λοιπόν, στην μνήμη ενός Μαρκοπούλου που έδινε τον ρυθμό και το τέμπο σε όλα τα γραφικά χωριά του αλλοτινού Μεσογείτικου κάμπου.
Δημήτρης Μαντάλας
Be the first to comment on "Το Μαρκόπουλο του χθες"