Του Δημήτρη Μαντάλα.

Το τραγούδι “Ο Γιάννος και η Μαριγώ” είναι ένα δυνατό δείγμα της πλούσιας ελληνικής παραδοσιακής μουσικής και της λαϊκής ποίησης που περιγράφει ιστορίες αγάπης, πόνου, και τραγωδίας.

Αρκετά δημοτικά τραγούδια εξιστορούν τις τραγικές ερωτικές περιπέτειες των νέων, μια θεματική που συχνά ενέχει τη δυσμενή παρέμβαση των οικογενειακών δεσμών και την ασκούμενη βία εντός της οικογένειας. Τα τραγούδια αυτά προβληματίζουν σχετικά με τις κοινωνικές δομές και την ουσία του ανθρώπινου χαρακτήρα, παρουσιάζοντας μια πολυδιάστατη προσέγγιση και συχνά ανάγουν στις ηθικές αξίες, με μια δυναμική αμφισβήτηση των εννοιών του σωστού και του λανθασμένου. Τα εν λόγω έργα, που μεταφέρουν με σχεδόν τελετουργικό τρόπο τις ανείπωτες κοινωνικές προσδοκίες, αναζητούν την προσοχή του ακροατηρίου, με τον τραγουδιστή να συνδέεται συμπαθητικά με το πρόσωπο του θύματος.

Η αφήγηση μιας κρυφής ερωτικής ιστορίας μεταξύ δύο νέων, η απαγορευμένη αγάπη λόγω συγγενικών δεσμών, και το τραγικό τέλος που τους ενώνει μέσω του θανάτου, αποτελούν ένα αιώνιο μοτίβο που βρίσκουμε στην ελληνική παράδοση. Μουσικά, το τραγούδι φέρει τη μελαγχολική αίσθηση που συχνά συναντάται στα δημοτικά τραγούδια, καθώς εξιστορεί ιστορίες που αντλούν από βαθιές ανθρώπινες συγκινήσεις. Οι στίχοι είναι απλοί αλλά γεμάτοι συναίσθημα, ενώ η επανάληψη στο τέλος του τραγουδιού υπογραμμίζει την αιωνιότητα της αγάπης που δεν υποτάσσεται πουθενά ούτε και στο θάνατο. Ο αντίκτυπος της αγάπης διαπερνά τα όρια της ζωής και του θανάτου, αποτυπώνοντας την έννοια της μοίρας και του απαγορευμένου έρωτα ενάντια στο πλαίσιο των κοινωνικών κανόνων εκείνης της εποχής.

Το τραγούδι αναδεικνύει την κουλτούρα και τις παραδόσεις μιας εποχής όπου η τιμή, η οικογένεια, και οι κοινωνικές αξίες διαδραματίζουν έναν πιο έντονο ρόλο σε σύγκριση με σήμερα.