Γύρω στο 1957-1958 υπήρξε στο Μαρκόπουλο μεγάλη ανομβρία. Ο Μεσογείτης όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά κατέφευγε στην επίκληση της θείας βοήθειας. Έτσι και τότε, το ξερό κλίμα της Αττικής από την μια και η ανομβρία να απειλεί να καταστρέψει τη γεωργική παραγωγή από την άλλη,

έφερνε σε απόγνωση τους γεωργούς. Βλέποντας τον ιδρώτα τους να πηγαίνει χαμένος, επικαλέσθηκε με την λιτανεία την βοήθεια εξ’ ουρανού .

Η συμμετοχή πάνδημη, ενοριτών και πλήθους πιστών, η εικόνα να προηγείται της πομπής, οι παπάδες οι τοπικές αρχές, τα σχολεία κατευθυνθήκαμε στο ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία, επάνω στο ύψωμα. Κατά τη διάρκεια της λιτανείας έψαλλαν οι ιερείς εγκώμια με τρεις ή τέσσερις στάσεις. Γονατίσαμε τρείς φορές στις δεήσεις των παπάδων για βροχή.

Την άλλη μέρα κοιτάζαμε στον ουρανό κάτι περίεργα συννεφάκια που θαρρείς και μας πήραν χαμπάρι και μας έκαναν πλάκα. Μαύριζαν δηλαδή κάπου- κάπου άσπριζαν, αλλά μάλλον ήταν δύστοκα.

Αργά το βράδυ μύρισε η γη μ’ εκείνη την μυρουδιά από το βρεγμένο χώμα και τα φυτά τέντωσαν τα κεφαλάκια τους προς τον ουρανό θαρρείς και τον φιλούσαν.

Ναι! Η λιτανεία κίνησε τη διαδικασία της βροχής!!!!! Για όσους το πιστεύουν, οι υπόλοιποι δίνουν ο καθένας τη δική του… συμπτωματική ερμηνεία.

Σοφία Γκλιάτη- Χασιώτη