Ο Ρόβας, ή αλλιώς η ιστορία των Ηπειρωτών στη Βλαχία.

Ο Ρόβας ήταν ο αρχετυπικός Ηπειρώτης κυρατζής – αγωγιάτης, που ξεκινούσε από τα βουνά της Ηπείρου, τα σκαλοπάτια που πατάει ο Θεός για να ανέβει στον Θρόνο Του, κι έφτανε στα Πριγκηπάτα, στη Βλαχιά με ένα καραβάνι από “μουλάρια δεκαοχτώ και μούλες δεκαπέντε” φορτωμένες με εμπορεύματα για να εμπορευθεί και να γυρίσει στον τόπο του. Ένα τέτοιο ταξίδι “όλο στεργιά”, στα χρόνια της τουρκοκρατίας, ήταν μια επικίνδυνη περιπέτεια με διακύβευμα όχι μόνο τα εμπορεύματα και τα χρήματα αλλά και την ίδια τη ζωή του κυρατζή. Έτσι ο ριψοκίνδυνος Ρόβας ταυτίστηκε με την αρχετυπική μορφή του Ηπειρώτη που οι ανάγκες του βίου τον οδηγούν στην ξενιτειά για να ζήσει, αλλά που η σκέψη του είναι πάντα πίσω στον τόπο του.

Ποιά έχει άντρα στη Βλαχιά και γυιο στο Μπουκουρέστι,
πες τους να μην τούς καρτερούν, να μήν τους παντεχαίνουν. Οι βλάχισσες είναι κακές κι αυτές οι βλαχοπούλες.
Γελούν μανάδων τα παιδιά και αδελφών τα αδέλφια.
Ανάθεμα το Δούναβη δε πνίγει τα καράβια
να μην περνούνε τα παιδιά π αφήνουνε τις μανάδες,
να μη περνούνε κι οι νιόγαμβροι στα ξένα και γηράζουν.
Θέλω να τά καταρασθώ τα τρία βιλαέτια
τής Πόλης και τής Βενετίας, τής Μπογδανιάς αντάμα.
– Μάνα μου τί μέ πάντρεψες και μ έδωκες Βλαχιώτη;
Δώδεκα χρόνους στη Βλαχιά και τρεις βραδιές στο σπίτι.
Τρίτη βραδιά, πικρή βραδιά, δύο ώρες πριν να φέξει,
άπλωσα το χεράκι μου, τον άντρα μου δε βρίσκω.

Η Casa Capsa ένα από τα μεγαλύτερα ελληνικά εστιατόρια – ξενοδοχεία στο Βουκουρέστι, οδός Strada Victoriei. Σε όλη τη χώρα ο Ηπειρώτης Γεώργιος Κάψας είχε 37 καταστήματα, ενώ μεταξύ των πελατών του ήταν και η Βασιλική Οικογένεια της Ρουμανίας.

Κωνσταντίνος Τσοπάνης