Το “Καλίκιε” είναι ένα παραδοσιακό τραγούδι της Κούλουρης (Σαλαμίνα) που έγινε γνωστό κι αγαπήθηκε και στα Μεσόγεια λόγω των Κουλουριωτών μουσικών που στελέχωναν τα λαίκά μουσικά σχήματα, γνωστά και ως “ζυγιές”, κατά το παρελθόν. Νήσος με μεγάλη μουσική παράδοση η Κούλουρη, ανέδειξε μεγάλους τραγουδιστές όπως ο Γιώργος Παπασιδέρης και μεγάλους μουσικούς όπως η οικογένεια Ανδριανού.

Πολλοί Μεσογείτες που ήθελαν να μάθουν κάποια μουσικά όργανα και να μυηθούν στον κόσμο της δημοτικής μουσικής μας παράδοσης, όπως ο περίφημος βιολιτζής Βαγγέλης Στουραΐτης από την Κερατέα, πήγαιναν για κάποια φεγγάρια στην Κούλουρη ώστε να μαθητεύσουν κοντά στους φημισμένους μουσικούς της. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τόσο οι μουσικοί δρόμοι -κυρίως καλαματιανοί και συρτόμπαλοι – όσο και τα τραγούδια της Κούλουρης να διαδοθούν και στα χωριά των Μεσογείων.

Ένα από αυτά είναι και το “Καλίκιε” τα πασούμια δηλαδή, που ακούμε από τον μεγάλο Γιώργο Παπασιδέρη σε μια ιστορική ηχογράφηση του Μεσοπολέμου. Καθαρή προφορά της Αρβανίτικης γλώσσας, σταθερή φωνή και κρυστάλλινος ήχος που πατάει γερά στις νότες του μουσικού δρόμου, είναι τα χαρακτηριστικά της ερμηνείας του Παπασιδέρη που υπάρχουν και σε αυτήν την ηχογράφηση.

Το θέμα και πάλι ερωτικό. Ο νεαρός μουσικός δεν ξέρει ποια να πρωτοδιαλέξει από τις κοπέλες που τον τριγύριζουν. Σε αντίθεση με τον Κουλουριώτη λυράρη Κανάρη που είχε πέσει στον βαθύ και ανελέητο έρωτα της Καλομοίρας και έπαιζε μόνο για αυτήν, ο ήρωας του τραγουδιού φλερτάρει με πολλές. Είναι φτωχός όμως και δεν μπορεί να τους προσφέρει τα δώρα που του ζητάνε, ενώ παράλληλα τον πιέζουν να διαλέξει και να πάρει μια από αυτές πριν παντρευτούν με κάποιον άλλον και τις χάσει. Παρά τα λόγια του τραγουδιού δεν πρέπει να λησμονούμε πως τα ήθη της κοινωνίας είναι πολύ αυστηρά και οι έρωτες που περιγράφει το τραγούδι καθαρά πλατωνικοί.

Κωνσταντίνος Τσοπάνης