Τα παιδιά ενοχλούν!(;)

Η μπάλα δεν επιτρέπεται!

               Μη φωνάζετε!

               Μην κάνετε ποδήλατο στην πλατεία!

               Είναι ώρα κοινής ησυχίας!

Τι λέξεις είναι αυτές!

               Τι κάνετε εκεί; Καπνίζετε;

               Τι ώρα είναι αυτή; Ήπιατε μπύρες;

               Ξεκολλήστε επιτέλους από το ιντερνετ! Θα το σπάσω το ρημάδι το τάμπλετ!

               Μα τι παιδιά είναι αυτά; Τι γονείς τα μεγαλώνουν;

               Τα παραπάνω και άλλα πολλά αντίστοιχα, με σταθερή όμως την επωδό: «Τι οικογένειες έχουμε για να είναι τόσο κακομαθημένα τα παιδιά μας;» είναι σε ημερήσια διάταξη στα διαδικτυακά μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τα παιδιά ενοχλούν, αλλά επειδή έχει περάσει η εποχή που «ένα χέρι ξύλο» θα έλυνε το πρόβλημα, έχουμε καταλήξει στο να γκρινιάζουμε και να δημιουργούμε αυτήν την στρεβλή εντύπωση για τα «κακομαθημένα παιδιά» που είναι όλα τα άλλα, εκτός από τα δικά μας, των φίλων μας και των συγγενών μας (αυτών τουλάχιστον που συμπαθούμε, γιατί υπάρχουν και τα μαύρα πρόβατα).

               Τα παιδιά ανέκαθεν παίζανε και κάνανε φασαρία, εξερευνούσαν, ανακατεύανε τα τακτοποιημένα, λερώνανε, κρυφακούγανε και κρυφοκοίταζαν για να «κλέψουν» τα μυστικά, να γίνουν μεγάλοι. Παρακολουθούν λοιπόν συνεχώς τον κόσμο των μεγάλων, γιατί κάπου εκεί βρίσκεται το μυστικό της εξουσίας των μεγάλων. Της δύναμης να λες στον άλλον «σιωπή!» και να πρέπει να υπακούσεις.

               Όταν λοιπόν τα παιδιά κλέβουν κάποια τέτοια μυστικά και αρχίζουν να γίνονται κατά την άποψή τους «μεγάλοι», τότε ξαφνικά αποκτούν «παραβατική συμπεριφορά». Γιατί όταν πίνουν αλκοόλ, όταν καπνίζουν, όταν ξενυχτάνε, δεν ενοχλούν κανένα πια, αλλά και πάλι δεν είναι οι μεγάλοι ικανοποιημένοι από αυτά.

               Ούτε όταν χάνονται με τις ώρες στο διαδίκτυο και παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια. Όχι! Ούτε αυτό κάνει. Θα βολέψει για τις ώρες που οι μεγάλοι θέλουν την ησυχία τους, αλλά κάποια στιγμή κάποιος θα θυμηθεί και θα γκρινιάξει για το ότι όλη μέρα είναι μπροστά σε μια οθόνη.

               Τι ενοχλεί λοιπόν τους μεγάλους από τα παιδιά, αφού είναι καθ’ εικόνα και κατ’ ομοίωσίν τους; Είναι η εικόνα της κοινωνίας που τους παραδίδουμε, για την οποία είμαστε υπεύθυνοι και η οποία δεν μας αρέσει. Ας δούμε τι τα μαθαίνουμε:

Ο αγαπημένος μας παππούς με το τσιγάρο στο στόμα έρχεται να ευχηθεί στα εγγονάκια: «Βρε πώς μεγαλώσατε έτσι! Πώς περνάει ο καιρός γ…. την π…. μου!».

Οι κολλητοί έρχονται με τα παιδάκια τους σπίτι και οι μπαμπάδες συναντιούνται «Τι κάνεις ρε μ…..; Γ… ο Δίας για να βρεθούμε!»

Κατόπιν εκθειάζουμε όλοι μαζί το υπέροχο τσίπουρο και το κρασί που πίνουμε όλοι σαν μουρλοί, μετά μπαίνουμε στα αυτοκίνητα (αφού έχουμε απολαύσει το υπέροχο τσίπουρο και κρασί) για να πάμε κάπου αλλού.

Η μαμά παρακολουθεί στην TV τη ζωή των πλουσίων. Είναι εκεί κάτι λίγο ελαφρά ντυμένες κοπέλες που εκστασιάζονται με αυτά που τους λένε κάτι κύριοι που φαίνεται πως είναι πολύ σπουδαίοι. Κατόπιν χάνεται στο διαδίκτυο μιλώντας με τις φίλες της για τις νέες τεχνικές laser. Περνάει η ώρα, ξεχνάει να μαγειρέψει, αλλά είμαστε στην εποχή του delivery, κανένα πρόβλημα!

Ο μπαμπάς κάνει περιφρονητικά σχόλια για τις κοπέλες τις λίγο ελαφρά ντυμένες τις οποίες κοιτάει συνέχεια όμως.

Αυτά είναι τα «μυστικά μας» εμάς των μεγάλων. Αυτά διδάσκουμε με την καθημερινότητά μας. Αλλά δυστυχώς, δεν σταματάει εκεί.

Ο κόσμος της εξουσίας των μεγάλων, δείχνει πως τα σκουπίδια είναι κάτι φυσικό στο περιβάλλον μας, τα αποτσίγαρα, δεν είναι σκουπίδια, μπορούμε να τα πετάμε οπουδήποτε. Επίσης μπορούμε να καπνίζουμε οπουδήποτε. Μπορούμε να παρκάρουμε όπου θέλουμε, γιατί και οι άλλοι το ίδιο κάνουν. ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΝΟΥΝ

Δεν έχουμε πλατείες. Ε και; Παίξτε στο δρόμο κι εμείς έτσι κάναμε στην ηλικία σας. ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΕΤΣΙ ΚΑΝΑΜΕ. Ααααχχ, εκείνα τα χρόνια, που όλοι καπνίζανε παντού μέσα στα σπίτια και στις υπηρεσίες χωρίς ενοχές, όλοι οδηγούσαν χωρίς ζώνες και κράνη χωρίς φόβο και άγχος, παρκάραμε όπου βρίσκαμε….

Και έτσι συνεχίζουμε να κάνουμε. Και είναι μάταιο να προσποιούμαστε πως κάνουμε κάτι άλλο. «Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά; Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα».

Χωρίς να είμαι σίγουρος ότι έγινα σαφής με τα παραπάνω, αν ως μεγάλοι αναλάβουμε σοβαρά τον ρόλο μας, ίσως αυτό έχει τελικά κάποια καλή επίδραση στην κοινωνία. Τα παιδιά, θα ακολουθήσουν.

Πάνος Σπυρόπουλος

Be the first to comment on "Τα παιδιά ενοχλούν!(;)"

Leave a comment

Your email address will not be published.


*