Ρετσινιάρ Μαρκοπουλιώτ

Η τέχνη του ρητινοσυλλέκτη, του ρετσινιάρη δηλαδή, ήταν η “πατροπαράδοτη τέχνη”, όπως την ονόμαζαν οι Αρβανίτες της Αττικής. Δουλειά σκληρή και άχαρη, αφού δεν άφηνε χρήματα και στράβωνε τα κορμιά των ρετσινιάρηδων που κουβαλούσαν όλη μέρα το καρόκι με τη ρετσίνι πηγαίνοντας από πεύκο σε πεύκο.

Η ζωή όμως προχωρούσε έστω και έτσι κι ο ρετσινιάρης του τραγουδιού πασχίζει δουλεύοντας ήλιο με ήλιο να συγκεντρώσει μερικές οκάδες ρετσίνη για να την πουλήσει και μπορέσει να αγοράσει βραχιόλια, φλουριά για το γκιερντάνι και μια ποδιά για τη γρίζα της κοπέλας που αγαπούσε και ήθελε να την κάνει νούσεζε, νούσε ε ρε, νυφούλα. Πρόκειται για ένα πολύ διαδεδομένο τραγούδι στα Μεσόγεια.

Be the first to comment on "Ρετσινιάρ Μαρκοπουλιώτ"

Leave a comment

Your email address will not be published.


*