Από τον Χρήστο Σωτηρόπουλο

Για το 90% των συμπολιτών μας, το να ξυπνήσει το πρωί, να κατέβει τις σκάλες του σπιτιού του ή του ορόφου του, να μεταβεί στην αγαπημένη του καφετέρια πριν την δουλειά του, να μπει στο αυτοκίνητό του και να ξεκινήσει για τη δουλειά του, είναι οι πλέον καθημερινές και εύκολες συνήθειες.

Τι συμβαίνει όμως με το υπόλοιπο 10%;

Το Ελληνικό Σύνταγμα ορίζει στο άρθρο 4 ότι οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου και ότι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Με το άρθρο αυτό καθιερώνεται η αρχή της ισότητας των ΑµεΑ έναντι του νόμου, όπως και η αρχή της ισότητας των δύο φύλων. Η συνταγματική αυτή κατοχύρωση της αρχής της ισότητας έναντι του νόμου αποτελεί το θεμέλιο λίθο του ρυθμιστικού πλαισίου για τα ΑµεΑ και την αντιμετώπισή τους από το κράτος, ενώ η αρχή της ισότητας των δύο φύλων εξασφαλίζει ότι οι γυναίκες µε αναπηρία αποτελούν ισότιμα µέλη της κοινωνίας και προστατεύονται από το κράτος όπως και οι άνδρες µε αναπηρία.

Τι ισχύει στην πραγματικότητα όμως; Ακριβώς ότι συμβαίνει και σε περιπτώσεις ανθρώπων χωρίς κινητικά προβλήματα! Κάποιοι δυσκολεύουν την καθημερινότητα σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, είτε αυτές οι ομάδες λέγονται ΑμεΑ, Γυναίκες, μαθητές ή ηλικιωμένοι. Και αυτοί οι «κάποιοι» είναι ανώνυμοι περαστικοί, είτε επώνυμοι διοικούντες Δήμους και Περιφέρειες. Είτε άμεσα υπεύθυνοι, είτε έμμεσα…

 

ΔΗΜΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ 2019

Αφορμή του παρόντος θέματος, στάθηκε η ύπαρξη των ειδικών ραμπών πρόσβασης ΑμεΑ σε παραλίες του Δήμου μας (Αγ. Σπυρίδωνας και Αγ. Μαρίνα-Αυλάκι), με το σύστημα SEATRAC, που τοποθετήθηκαν από την Περιφέρεια σε συνεργασία με τον Δήμο Μαρκοπούλου. Ένα πρωτοποριακό σύστημα, που έχει σχεδιαστεί από το πανεπιστήμιο Πατρών, και αποτελεί ελληνική καινοτομία κατοχυρωμένη σε Ευρώπη και Αμερική.

Για όσους ίσως δεν γνωρίζουν, το συγκεκριμένο σύστημα αποτελείται από ένα μηχανισμό που περιλαμβάνει ράγες σταθερής τροχιάς, στις οποίες ένα ειδικά διαμορφωμένο κάθισμα κινείται μέσα και έξω από το νερό, επιτρέποντας στα άτομα με κινητική αναπηρία να εισέλθουν μόνα τους στη θάλασσα χωρίς τη βοήθεια συνοδών! Άκρως χρήσιμο και άκρως ωφέλιμο, καθώς η θαλασσοθεραπεία αποτελεί την πλέον ενδεδειγμένη μέθοδο αποκατάστασης ασθενών με αναπηρίες και κινητικά προβλήματα.

Πρόσφατα, σε επίσημη ανακοίνωσή του, το Λιμενικό Ταμείο του Δήμου μας, αποκάλυψε πως στη θερινή περίοδο αιχμής, οι χρήσεις των ραμπών φτάνουν τις 100 ανά εβδομάδα.

Πως όμως θα φτάσει το άτομο με κινητικά προβλήματα σε αυτό το υπέροχο σύστημα, όταν στις διαμορφωμένες θέσεις πάρκινγκ μπροστά από τη ράμπα παρκάρει ο κάθε ασυνείδητος συμπολίτης μας; Και πως θα εξαλείψεις άμεσα τις συμπεριφορές των ασυνείδητων συμπολιτών μας, αν όχι με πειθαρχικές συνέπειες; Διότι η διαμόρφωση κατάλληλης Παιδείας στο κοινωνικό σύνολο είναι η ιδανική τακτική, ξεκινώντας από τις μικρές ηλικίες και τη μαζική εκπαίδευση, ωστόσο, το ΑμεΑ δεν έχει την πολυτέλεια να περιμένει κάποιες …10ετίες για κάτι τέτοιο, που έπρεπε να ισχύει από χθες!

 

Η ΑΙΜΙΛΙΑ ΜΑΣ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

Κάποιος που δεν έχει κινητικές δυσκολίες, ποτέ δεν θα μπορέσει να κατανοήσει πλήρως τα θέματα της καθημερινότητας που αντιμετωπίζει κάποιος ενήλικός ή κάποιο παιδί με κινητικά προβλήματα. Γι’ αυτό ακριβώς, ο λόγος ενός ΑμεΑ φέρει τη μεγαλύτερη υπευθυνότητα και βαρύτητα, τοποθετώντας το πρόβλημα στην πραγματική του διάσταση.

Εμείς, μιλήσαμε με την Αιμιλία από το Μαρκόπουλο, μαμά μαθητή Δημοτικού, που από το 2017, βρίσκεται σε αναπηρικό αμαξίδιο εξαιτίας συγκεκριμένης πάθησης. Μίας πάθησης όμως, που όχι  μόνο δεν κατέβαλε την Αιμιλία, αλλά την έκανε πιο δυνατή και ικανή να εμπνεύσει πλέον τον οποιοδήποτε!

Στο «Άρτεμις» δεν υπάρχει ράμπα για ΑμεΑ…

Απαντώντας στην ερώτησή μας για τα καθημερινά μικρά ή μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει, η Αιμιλία ανέφερε:

«Οι καθημερινές δυσκολίες για ένα «νορμάλ» ΑμεΑ –όχι …παρόλυμπιονίκη!- είναι πολλές και ειδικά στο Μαρκόπουλο! Αν εξαιρέσεις τα σούπερ μάρκετ, σε οποιοδήποτε άλλο κατάστημα απουσιάζουν οι υποδομές υποδοχής ΑμεΑ, όπως πχ στο φαρμακείο, στον φούρνο, στο μπακάλικο ή στο Σινεμά! Στο δικό μας σινεμά, το «Άρτεμις», δεν υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης από ΑμεΑ! Έχω την εντύπωση πως υπήρχε μία υποτυπώδης ράμπα που μάλλον γκρεμίστηκε, αλλά ακόμη και αυτή η ράμπα, μάλλον έγινε απλά για να «γίνει». Όπως γίνονται και τις περισσότερες φορές οι ράμπες για ΑμεΑ στην Ελλάδα! Διότι δεν είναι απλά να φτιαχτεί μία ράμπα. Χρειάζεται ειδική κλίση και ειδικά μέτρα για μία ράμπα, ώστε να τα χρησιμοποιήσει το οποιοδήποτε ΑμεΑ με οποιοδήποτε αμαξίδιο. Τι να την κάνεις μία μικρή ράμπα με κλίση …45 μοιρών; Και ακόμη και αν υπάρχει ένα μικρό σκαλάκι που ίσως και να μπορείς να ανέβεις με το αμαξίδιο ή με λίγη βοήθεια, είναι και το γενικότερο περιβάλλον που σε εμποδίζει, όπως οι λακκούβες στον δρόμο ή το ανύπαρκτο πεζοδρόμιο!», και η Αιμιλία συνεχίζει να μιλά, συνεχίζοντας να μας ξαφνιάζει:

«Το άλλο σημαντικό θέμα για εμένα, είναι η προπόνηση του παιδιού μου στο γήπεδο της Μαρκό, την οποία δεν μπορώ να παρακολουθήσω. Δυστυχώς, αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης από την κύρια είσοδο, αν και γνωρίζω πως έχει προβλεφθεί η κατασκευή υποδομών προσβασιμότητας σε ΑμεΑ, αλλά για κάποιον λόγο δεν έχει ολοκληρωθεί. Η είσοδος από την πίσω μεριά είναι μία λύση και οι άνθρωποι της Μαρκό είναι ιδιαίτερα φιλότιμοι και με εξυπηρετούν ανοίγοντάς την, ωστόσο και εκεί προκύπτουν αντικειμενικά προβλήματα όπως τον καιρό τον χειμώνα, τις βροχές, λάσπες κτλ…».

Σε ό,τι αφορά τις ειδικές ράμπες στις παραλίες του Πόρτο Ράφτη, η Αιμιλία σχολίασε:

«Η ύπαρξη αυτών των ραμπών είναι πολύ σημαντικό και ωφέλιμο για τους περισσότερους. Ωστόσο, κι εκεί για εμένα υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα, καθώς για κάποιο ΑμεΑ που δεν στέκεται καν στα πόδια του για λίγα δευτερόλεπτα ή για κάποιον ηλικιωμένο που κινείται έστω και με δυσκολία, είναι δύσκολο να μεταφερθεί μόνο του από το αμαξίδιό του στο ειδικό κάθισμα. Διότι, υπάρχει μία σημαντική υψομετρική διαφορά από το έδαφος που βρίσκεται το αμαξίδιό μου μέχρι την πλατφόρμα που βρίσκεται το ειδικό κάθισμα!».

Σε ότι αφορά γενικότερα προβλήματα πρόσβασης στις παραλίες μας, η Αιμιλία σχολίασε:

«Δυστυχώς εκτός από τις ειδικές ράμπες της Seatrac, οι παραλίες δεν διαθέτουν κάποια άλλη υποδομή πρόσβασης. Πχ, πως θα πλησιάσω στην παραλία για να καθίσω με την παρέα μου ή το παιδί μου ή να κάνω ηλιοθεραπεία, αφού το αμαξίδιο δεν μπορεί να κινηθεί στην άμμο! Εκεί θα βοηθούσε η ύπαρξη ενός δαπέδου, πχ ξύλινου, που θα επέτρεπε την μεταφορά με ΑμεΑ με αμαξίδιο στην παραλία!»

Ως μαμά, η Αιμιλία δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί στην προσβασιμότητα στις σχολικές μονάδες του Δήμου μας: «Στο σχολείο του γιου μου, σε αίθουσες κοντέινερ, δεν μπορώ να μεταβώ εντός της αίθουσας για να ενημερωθώ μαζί με τους υπόλοιπους γονείς για την πρόοδο του παιδιού. Οι γονείς του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, προσπάθησαν να φτιάξουν μία μεταλλική ράμπα, αλλά δεν είναι τόσο εύκολο».

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Υπενθυμίζεται πως στην συντριπτική τους πλειονότητα, οι σχολικές μονάδες του Δήμου Μαρκοπούλου δεν διαθέτουν υποδομές για ΑμεΑ, ενώ χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο αγώνας των γονέων του 3ου Δημοτικού Σχολείου Μαρκοπούλου το 2018, που διεκδίκησαν και εξασφάλισαν κόντρα σε αντιξοότητες την ράμπα εισόδου στο σχολείο και την διαμόρφωση τουαλέτας ΑμεΑ. Κατόπιν αυτών των κινητοποιήσεων που ευαισθητοποίησαν τον κάθε Σύλλογο Γονέων & Κηδεμόνων στον Δήμο μας, η Δημοτική Αρχή εξασφάλισε κονδύλι περίπου 30 χιλ. ευρώ (χρηματοδοτικό πρόγραμμα ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ ΙΙ) για κατασκευή υποδομών προσβασιμότητας ΑμεΑ στις σχολικές Μονάδες, χωρίς ωστόσο μέχρι την στιγμή που γράφονται αυτές οι αράδες να έχει αρχίσει κάποιο έργο.

ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ

Η Αιμιλία σαφώς δεν είναι το  μοναδικό άτομο που αντιμετωπίζει εμπόδια στην καθημερινότητά του λόγω κινητικών προβλημάτων. Όπως επίσης και οι σχετικές υποδομές δεν προορίζονται μόνο για εκ γεννετήςΑμεΑ ή ανθρώπους καθηλωμένους σε αμαξίδιο, αλλά για οποιονδήποτε συμπολίτη μας αντιμετωπίζει κινητικό πρόβλημα, είτε λόγω ηλικίας, είτε λόγω κάποιου παροδικού προβλήματος (πχ ατύχημα).

Η ιδιαιτερότητα αυτού του προβλήματος όμως, όταν μιλάμε για περιπτώσεις όπως της Αιμιλίας, έγκειται κατά το μεγαλύτερο μέρος, στην ψυχολογία του ανθρώπου. Μία ψυχολογία που επηρεάζεται από το «κριτικό περιβάλλον» («τι θα πει ο κόσμος…») έως την δυσκολία του ίδιου του ΑμεΑ που δυσκολεύεται να αποδεχθεί την κατάσταση αυτή και κλείνεται στο σπίτι και τον εαυτό του.

Η λύση σε αυτό το πρόβλημα, είναι η ίδια με κάθε μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα: ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ!

Προς αυτή τη κατεύθυνση, μπορεί να βοηθήσει κυρίως η Δημοτική Αρχή κάθε Δήμου και έπειτα κάθε Συλλογικότητα και Φορέας. Ενημερωτικές εκδηλώσεις και σχετικές ομιλίες, με τη συμμετοχή των συμπολιτών μας ΑμεΑ θα αποτελούσαν το πρώτο βήμα. Όπως τα περισσότερα δημοτικά θέματα, έτσι κι αυτό, χρειάζεται κατ’ αρχάς συνεννόηση και συνεργασία Διοικούντων και Δημοτών και έπεται η εξεύρεση πόρων για κατασκευή συγκεκριμένων υποδομών! Υπάρχουν άλλωστε άμεσες λύσεις που απαιτούν ελάχιστο κόστος!

Αυτή είναι μία δημιουργική πρόκληση για κάθε Διοίκηση και εν προκειμένω για την καινούργια Διοίκηση στον Δήμο Μαρκοπούλου, ώστε να σκύψει, να αφουγκραστεί, να συνεργαστεί και να προωθήσει λύσεις για την επίλυση του θέματος προσβασιμότητας ΑμεΑ, στα πλαίσια του οράματος ενός Δήμου για ΟΛΟΥΣ!