Η δασκάλα Άννα Σωτηρίου δύο χρόνια πριν πεθάνει, διέθεσε τα έξοδα για την έκδοση ενός βιβλίου με τον τίτλο «Ο Κώστας Σωτηρίου Αφηγείται», σαν τάμα στον εκπαιδευτικό, αδερφό της Κώστα Σωτηρίου προκειμένου να διασωθεί κάτι από το πνεύμα, τις προσπάθειες και τους αγώνες όλων των πρωτοπόρων που μόχθησαν για παιδεία και ελευθερία.

Η ίδια σεμνός άνθρωπος, δεν προέβαλε ποτέ το εκπαιδευτικό της έργο αν και έπρεπε να ήταν μπούσουλας για την λειτουργία και άλλων σχολείων της χώρας μας. Γεννήθηκε το 1905 και πέθανε το 1989. Εκτός από σίτιση καθαριότητα και διδασκαλία μάθαινε τα παιδιά να ασκούνται στην ποιότητα, την αξιοπρέπεια, την αλήθεια, την αλληλεγγύη, τη χρησιμότητα. Τα πρώτα γράμματα στα τσοπανόπουλα τα χάραξε στην άμμο, μέχρι να καταφέρει τον εφοπλιστή Ιωάν. Γρέγο να φτιάξει το Γρέγειο πρότυπο σχολείο , οικοτροφείο.

Το σπιτάκι της λειτούργησε σαν σχολείο μέχρι να ολοκληρωθεί το οικοδόμημα του Γρέγου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 το μάθημα γινόταν στην βεράντα όταν ο καιρός ήταν καλός και μέσα στο σπιτάκι (που είχε διαμορφώσει σαν σχολική τάξη με πίνακα και θρανία) όταν έκανε κρύο ή έβρεχε. Ζούσε στο Μαρκόπουλο και κάθε μέρα κατέβαινε στο Πόρτο Ράφτη με την συγκοινωνία. Από διηγήσεις των παλαιοτέρων, κατά την περίοδο της κατοχής για να μάθουν γράμματα τα λίγα παιδιά που έμεναν στο Πόρτο Ράφτη, ερχόταν με τα πόδια διασχίζοντας δύσβατα μέρη, αψηφώντας τον κίνδυνο να πέσει σε μπλόκα των Γερμανών.

Η Άννα η δασκάλα, υπήρξε πληθωρική και σύνθετη προσωπικότητα γεμάτη πάθος , δύναμη ,λεβεντιά και μαχητικότητα. Έτσι το 1968 την «τίμησε» η πατρίδα με την υπ’ αριθμόν 42733 απόλυση από τα καθήκοντά της. Ένας από τους λόγους ήταν ότι: “την 6/5/66 καθ’ ην απεβίωσε ο αδελφός σας, τέως βουλευτής της ΕΔΑ Κων. Σωτηρίου, οδηγήσατε τους μαθητές του σχολείου εις την νεκρώσιμον ακολουθίαν και ότι κατά τας εκάστοτε βουλευτικάς εκλογάς εψηφίζατε την ΕΔΑ”. Αποκαταστάθηκε ένα χρόνο πριν πεθάνει σαν αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης ΕΑΜ 1941-1944 με το πρακτικό με αριθμό 97 /25/10/88.

Υπήρξε δραστήριο μέλος της Ε.Ο.Ν. το 1939 (νεολαίας του Μεταξά). Μέλη της Ε.Ο.Ν μετά την είσοδο των Γερμανών, παρά την διάλυσή της από τον Πρωθυπουργό Τσολάκογλου, δημιούργησαν τις αντιστασιακές οργανώσεις ΣΠΙΘΑ (γυναίκες) και ΕΘΝΙΚΟ ΚΟΜΙΤΑΤΟ (άνδρες). Υπήρξε και δεινή ερασιτέχνης ψαράς, δόλωνε το παραγάδι και κάνοντας κουπί με την μικρή βαρκούλα της ανοιγόταν στα βαθιά νερά του κόλπου του Πόρτο Ράφτη, όπου έριχνε τα αγκίστρια με τα δολώματα.

Συνήθως η ψαριά ήταν πάντα καλή, (γιατί τότε υπήρχε άφθονο ψάρι στην περιοχή). Αυτό ήταν δέλεαρ για να κληθούν οι φίλοι της και να γευθούν φρέσκο ψάρι και ποιοί δεν πέρασαν από αυτό το σπιτάκι, ο Χόρν με την Λαμπέτη, η Βούλα Δαμιανάκου , ο Βασίλης Ρώτας, η Ελένη Ζαφειρίου, ο Νίκος Τζόγιας, η μεσόφωνος Ίρμα Κολάση, ο Αλέξης Μινωτής, η Παξινού, ο Κακογιάννης, η Ντένη Βαχλιώτη η πρώτη γυναίκα ενδυματολόγος(«ποτέ την Κυριακή», «Φαίδρα»), η Ολυμπία Παπαδούκα, συγγραφέας και ηθοποιός ,η Μάρθα Βούρτση, ο Αντων. Δροσογιάννης και πολλοί άλλοι.

Σοφία Γκλιάτη- Χασιώτη