Το Αρβανίτικο Λεξικό, γραμμένο από τον συμπατριώτη μας από την Κερατέα Κωνσταντίνο Τσοπάνη, αποτελεί ένα μοναδικό στο είδος του βιβλίο αφού, για πρώτη φορά, στους δύο αιώνες ελευθέρου εθνικού βίου, επιχειρείται με πολύ αγάπη και μεράκι, μια συστηματική καταγραφή μιας από τις λιγότερο ομιλούμενες και υπό εξαφάνιση πλέον, γλώσσες της Ευρώπης.

Έργο επίπονης και επίμονης καταγραφής που διήρκησε αρκετά χρόνια, συμπεριλαμβάνει στις σελίδες του χιλιάδες λέξεων, αποφθεγμάτων, ρητών, παροιμιών, στίχων κ.α. που συνθέτουν τη μαγική εικόνα ενός κόσμου ολοκλήρου του οποίου οι ρίζες χάνονται βαθειά μέσα στους αιώνες και στην αχλύ του χρόνου και της Ιστορίας.

“Γράφοντας το εκπλήρωσα ένα χρέος ιερό προς τις γενιές που έφυγαν και προς τις σκιές των προγόνων μου που από τα βάθη των αιώνων, μέσα από τη φωνή του πατέρα μου, κάποτε μου είπαν: γκιέγκιε ντιαλιθίμ τσσε τε θόν εδέ μος χαρῤό! Το έργο αυτό είναι η έμπρακτη απάντηση μου: νεκ ε χαῤρόβα! Δεν λησμόνησα το χρέος μου” σημειώνει ο συγγραφέας στην εισαγωγή του βιβλίου.

Η πρώτη έκδοση του Αρβανίτικου Λεξικού, που έγινε από τον τότε Δήμο Κερατέας αποτέλεσε, “το κύκνειο άσμα και την ύστατη προσφορά μνήμης και πολιτισμού του δήμου μας στους συμπατριώτες μας Μεσογείτες” – όπως έγραψε ο τελευταίος Δήμαρχος Κερατέας – εξαντλήθηκε μέσα στους λίγους πρώτους μήνες από την κυκλοφορία του. Ακολούθησε η δεύτερη που εξαντλήθηκε επίσης σύντομα και τώρα κυκλοφορεί η τρίτη, συμπληρωμένη έκδοση του.

Το Αρβανίτικο Λεξικό αποτελεί έναν φόρο τιμής στις γενιές των προγόνων μας, που μίλησαν αυτή τη γλώσσα και εκφράσθηκαν σε κάθε εκδήλωση της ζωής τους μέσα από αυτήν. Συνάμα όμως αποτελεί και μια προσφορά στη γενιά μας, που είχε το θλιβερό προνόμιο να τη δει να εκλείπει, όσο και στις γενιές που θα έρθουν και οι οποίες, πιθανώς, ίσως απλώς και μόνον να ακούσουν ότι κάποτε μιλήθηκε σε αυτόν τον τόπο.

Για όλους αυτούς τους λόγους το συγκεκριμένο βιβλίο δεν πρέπει να λείψει από καμμία βιβλιοθήκη, αφού αποτελεί όχι μόνον έναν πολύτιμο κρίκο στην αλληλοδιαδοχή των γενεών, αλλά κι έναν φόρο τιμής στις γενιές που έφυγαν, καθώς και μια πολύτιμη παρακαταθήκη ιστορικής μνήμης και αυτογνωσίας για τις γενιές που θα έρθουν.